بررسی میزان فرسایش خاک و رسوب‌دهی در حوضه‌ی آبخیز مشکین¬چای به روش EPM دکتر موسی عابدینی ، شنو شبرنگ ، دکتر اباذر اسمعلی

حوضه­ی آبخیز مشکین­چای با وسعتی معادل 9/521 کیلومترمربع، بخشی از دامنه­ی شمالی سبلان- قوشه­داغ و قسمتی از فرورفتگی ساختمان مشکین- اهر می‌باشد. حاکمیت اقلیم نیمه مرطوب سرد با متوسط بارش سالانه 9/372 میلی‌متر، شیب نسبتاً زیاد دامنه­ها و سازند های حساس به فرسایش موجب شده تا حوضه‌ی مورد مطالعه به شدت فرسایش‌پذیر باشد. علاوه بر عوامل طبیعی ذکر شده آثار فعالیّت­های انسانی به صورت تغییر کاربری اراضی در حوضه‌ی مورد مطالعه فرسایش را شدت بخشیده است. هدف از این تحقیق مشخص نمودن وضعیت رسوبدهی حوضه‌ی آبخیز مشکین­چای در ارتباط با عوامل مؤثر در تولید رسوب می­باشد. در این راستا از نرم‌افزار ARC GIS، تصاویر ماهواره­ای IRS، داده­های ایستگاههای هیدرومتری، هواشناسی، نقشه­های توپوگرافی، زمین‌شناسی در اجرای مدل  EPMمورد استفاده قرار گرفت. بررسی نتایج حاصل نشان می­دهد که سه عامل مهم توپوگرافی، لیتولوژی و تغییرات کاربری اراضی در کنترل فرسایش و رسوب نقش مهمی ایفا نموده­اند. مقدار ضریب شدت فرسایش (Z) عدد 2، میانگین مقدار کل رسوب 10123764 متر مکعب در سال، دبی رسوب ویژه 9/19397 و فرسایش ویژه 3/21553 به دست آمد که نشان‌دهنده‌ی فرسایش خیلی شدید در حوضه‌ی آبخیز  مورد مطالعه است.